بهارا
گوش به نوای دل حزینم
زمزمه بغض زندگانِ بی آوازی ست
در نجوای شبانه بارش باران،
بهارا
چه امیدها سبز نگاه تو بود
دانه های حسرت! به شوق آسمان
نهالی ست بخواب…
بمهر مادر این خاک
در فصل سرخ آفتاب،
بهارا
رویاهای مرا
بسالیان
نغمه مرغان مهاجر
شور آوازند
اندیشه روشن پرواز را
بخون یاران شهید،،،
هنوز
شور سفیدترین لبخنده صبح آغازند.